فلسفه عاشورا از منظر شهید مطهری

اگر از ما بپرسند شما در روز عاشورا که دائما حسین حسین می کنید و به سر خودتان می زنید،چه می خواهید بگویید؟باید بگوییم: ما می خواهیم حرف آقایمان را بگوییم،ما هر سال می خواهیم تجدید حیات کنیم(یاایها الذین امنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم اما یحییکم). باید بگوییم عاشورا روز تجدید حیات ماست.در این روز می خواهیم در کوثر حسینی شستشو کنیم،تجدید حیات کنیم،روح خودمان را شستشو بدهیم،خودمان را زنده کنیم،از نو مبادی و مبانی اسلام را بیاموزیم،روح اسلام را از نو به خودمان ترزیق کنیم. ما نمی خواهیم حس امر به معروف و نهی از منکر ،احساس شهادت ، احساس جهاد،احساس  فداکاری در راه حق ،در ما فراموش بشود؛نمی خواهیم روح فداکاری در راه حق در ما بمیرد.

این فلسفه عاشورا است،نه گناه کردن و بعد به نام حسین بن علی بخشیده شدن!گناه کنیم ،بعد در مجلسی شرکت کنیم و بگوییم خوب دیگر گناهانمان بخشیده شد.گناه آن وقت بخشیده می شودکه روح ما پیوندی با روح حسین بن علی بخورد؛اگر پیوندی بخورد،گناهان ما قطعا بخشیده می شود ولی علامت بخشیده شدنش این است که دو مرتبه ،دیگر  دنبال آن گناه نمی رویم.اما اینکه از مجلس حسین بن علی بیرون برویم و دو مرتبه دنبال آن گناهان نمی رویم.اما اینکه از مجلس حسین بن علی بیرون برویم و دو مرتبه دنبال آن گناهان برویم ،نشانه این است که روح ما با روح حسین بن علی پیوند نخورده است.

منبع:حماسه حسینی،مرتضی مطهری

ادامه دارد…